Część pierwsza "Historia", autorstwa Françoise Parot, zawiera 7 rozdziałów, których treść odwołuje się do szerokiego kontekstu, który tworzy filozofia, ruchy religijne, zjawiska społeczne, literatura, przemiany polityczne, ustrojowe i mentalne. Identyfikacja i określenie pochodzenia ważnych kwestii psychologicznych dokonuje się głównie poprzez odwołania do ontologii, metodologii, koncepcji człowieka, a także praktyki, szczególnie: sposobu rozumienia i leczenia choroby psychicznej - typowych dla danej epoki. Można powiedzieć, że im mniej liczne i mniej precyzyjne sformułowane problemy psychologiczne, im słabiej rysuje się psychologia jako nauka o wykrystalizowanym przedmiocie i metodzie, tym kontekst bogatszy. Tym więcej poszukiwań genezy poszczególnych problemów. (...) Część drugą, dotyczącą metody, napisał Marc Richelle. Nie pozostawia ona już wątpliwości, że oboje autorzy zakładają jednoznacznie i jednomyślnie, że status psychologii jako nauki jest zagwarantowany przypisaniem jej do paradygmatu naturalistycznego. W części pierwszej wzmianki i psychologii fenomenologicznej są nieliczne, w części drugiej natomiast metody badawcze, projektowanie badań, miejsce statystyki tworzą podstawy specyficznej, ale "przyrodniczej" strategii badawczej. Jako nauki pokrewne psychologii wymieniona jest biologia i nauki społeczne. (...) Książka składa się z autorskich tekstów, ramek zawierających najczęściej oryginalne fragmenty prac słynnych uczonych (filozofów, psychologów, biologów, socjologów, filozofów) lub relacje ze znaczących eksperymentów a także fragmenty wyróżnione mniejszym drukiem, pełniące funkcje analogiczne do ramek, stanowiące komentarze, poszerzenia lub cytaty.(...) (fragment recenzji - dr Aleksandra Tokarz Instytut Psychologii UJ)