Książka stanowi diagnozę aksjologiczną kondycji społeczno-moralnej polskiej rodziny wielkomiejskiej, okresu wielkich transformacji, tj. przechodzenia od społeczeństwa totalitarnego do demokratycznego. Założono bowiem, iż gruntownym przeobrażeniom polityczno-ekonomiczno-społecznym towarzyszą istotne przemiany natury świadomościowej, widoczne m.in. w myśleniu o rodzinie i jej wartościowaniu. Starano się więc dowiedzieć, jakiego rodzaju wartości, normy, modele zachowań i uczuć oraz struktury myślenia generuje współczesna rodzina. Jak przebiega ich wartościowanie w świadomości trzech pokoleń rodziców? Jakie występują w tej dziedzinie podobieństwa i różnice międzygeneracyjne? Jakie typy wartości cenione są najbardziej, a jakie najmniej i które pragną oni szczególnie wpoić swoim dzieciom? Które z nich uchodzą za centralne dla dzisiejszej rodziny, wzmacniają ją i umożliwiają jej przetrwanie, a których brak osłabia jej strukturę i prowadzi do dezorganizacji? Co jest w niej trwałe i niezmienne, a co najbardziej uległo przeobrażeniom? Jaka jest ogólna i generacyjna specyfika przemian zachodzących w rodzinie wielkomiejskiej? Jakie warunki wyzwala ona dla rozwoju współczesnego człowieka, a szczególnie młodego pokolenia? Odpowiedzi na te i inne pytania dostarczyć miała analiza empiryczna świadomości społeczno-moralnej trzech pokoleń rodziców w takich kwestiach życia rodzinnego, jak: małżeństwo, sukces małżeński, wybór współmałżonka, miłość, praca zawodowa matki, podział obowiązków domowych, dziecko oraz rodzicielski przekaz wartości.