Zagadnienia prawne i ekonomiczne międzynarodowego i krajowego ruchu osobowego, w tym różnych kategorii odwiedzających, w Polsce, w Europie i na innych kontynentach były od połowy lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku przedmiotem zainteresowań naukowych Autora. Z chwilą utworzenia w 1957 r. Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (od 1992 r. Wspólnoty Europejskiej) swoboda ruchu osób została podniesiona do rangi fundamentalnej zasady (jednej z czterech o identycznym znaczeniu) nowej struktury europejskiej. Rzeczoną analizę oparto na zasadach ogólnych redagowania tekstów wspólnotowego dorobku prawnego (acquis communautaire), co pozwoliło Autorowi na formułowanie ocen niezależnych od opinii funkcjonariuszy resortów ds. kultury i gospodarki. Opracowanie obejmuje wstęp, trzy rozdziały, wnioski oraz swa załączniki. Rozdział 1 poświęcony jest charakterowi prawno-międzynarodowemu Wspólnoty Europejskiej i Unii Europejskiej, który został omówiony porównawczo w odniesieniu do innych kategorii międzynarodowych organizacji gospodarczo-politycznych. Istotne miejsce w tym rozdziale zajmują rozważania nad rodzajami i jakością redagowania aktów prawnych stanowionych zarówno we Wspólnocie Europejskiej, jak i Unii Europejskiej. Wiele miejsca poświęcono zasadom działania Wspólnoty i Unii ważnym dla sektora kultury i dziedziny turystyki, tj. zasadzie współpracy wzmożonej, zasadzie pomocniczości, zasadzie proporcjonalności oraz zasadzie jawności. Rozdział 2 poświęcono koncepcji działania zarówno Wspólnoty, jak i Unii na rzecz kultury i kulturoznawstwa. Rozdział ten obejmuje zagadnienia miejsca sektora kultury w budżecie UE oraz problematykę programów kulturowych Wspólnoty. Rozdział kończy analiza wskaźników sektora kultury w państwach-członkach UE. W rozdziale 3 przedstawiono analizę pojęć z dziedziny turystyki, opracowanych przez wyspecjalizowane organizacje międzynarodowe, aby następnie omówić rozwijanie ram prawnych dla działań i Wspólnoty, i Unii związanych bezpośrednio lub pośrednio ze zjawiskiem turystyki trwale odnawialnej. Rozdział kończy analiza głównych wskaźników kulturowej turystyki wewnątrzeuropejskiej.