Podstawowym celem prezentowanej rozprawy jest ukazanie czynników warunkujących narodziny i rozwój zjawiska nadawania meblom dawnym specjalnych znaczeń oraz uznawania ich za przedmioty o charakterze zabytkowym. Jednocześnie jest to próba zrozumienia fenomenu obecności mebli zabytkowych w kulturze współczesnej oraz ich odrębności na tle innych rodzajów zabytków. W tym kontekście za szczególnie ważne należy uznać pytanie, czy wspominanie za pośrednictwem dawnych mebli różni się w znaczący sposób od wspominania, do którego skłaniają nas inne zabytki? Czy wcześniejsze funkcje i tradycyjny kontekst jakiegoś przedmiotu, który wtórnie odgrywa rolę nośnika pamięci, mogą mieć istotny wpływ na kierunek, w jakim zmierza konserwatorska interpretacja tego przedmiotu?W szerszym ujęciu celem pracy jest pogłębienie wiedzy o następstwach zakwestionowania w czasach nam współczesnych tradycyjnej, przedmiotowej koncepcji zabytku oraz ukazanie, w jaki sposób zachodzące przemiany otwierają drogę do poszerzonego rozumienia problematyki konserwatorskiej zabytków.W przedstawionych rozważaniach nie ograniczyłem się do mebli, które zostały uznane za zabytki wyłącznie w prawnym tego słowa znaczeniu. W potocznym doświadczeniu terminem zabytek lub mebel zabytkowy określa się bowiem także i te sprzęty, które identyfikuje się jako dawne i które w odczuciu społecznym ocenia się zarazem jako godne zachowania. Za przyjęciem takiego właśnie, poszerzonego zakresu rzeczowego przemawiało przeświadczenie, że badane zjawisko kulturowe charakteryzuje się wewnętrzną dynamiką i że w wielu obszarach życia społecznego rozwija się ono w sposób samorzutny. Świadczy o tym fakt, że od dwóch stuleci gwałtownie rośnie zarówno liczba mebli dawnych, które pragnie się zachować ze względu na ich związki z przeszłością i które uznawane są za "zabytkowe", jak i liczba mebli zabytkowych, które wpisywane są do rejestru zabytków lub stają się skladnikami zbiorów muzealnych. W kontekście wyznaczonych celów badawczych ten właśnie, przebiegający na wielu poziomach proces przemian statusu kulturowego omawianych obiektów należy uznać za szczególnie interesujący. W dziejach społecznego funkcjonowania mebli zabytkowych zagadnienie prawnego wyodrębnienia spośród nich mebli-zabytków i opieki nad nimi jest bez wątpienia bardzo ważne. Jednak poszukiwanie odpowiedzi na wcześniej postawione pytania wymagało przyjęcia szerszej perspektywy i wykroczenia w badaniach poza problematykę związaną z działalnością państwowych służb konserwatorskich oraz poza rzeczywistość wykreowaną przez politykę kulturalną państwa. Podobne przesłanki zadecydowały o przesunięciu dolnej granicy chronologicznej w analizie funkcjonowania mebli dawnych jako nośników pamięci - najstarsze omawiane przykłady sięgają starożytności. Równie szerokie ramy czasowe przyjąłem w rozdziałach poświęconych przemianom procesu wytwórczego w meblarstwie oraz ocenom wartości estetycznej mebli.Podstawą rozważań na temat kulturowych aspektów problematyki konserwatorskiej mebli była analiza materiałów pisanych i ikonograficznych, które mogły być uznane za wyraziste świadectwo postaw przyjmowanych wobec mebli, a mebli dawnych w szczególności. Niezwykle cennymi świadectwami tych postaw były również same meble zabytkowe; analiza stanu, w jakim zachowały się do dnia dzisiejszego (badanie śladów zniszczeń, przeprowadzonych napraw, renowacji, modyfikacji czy też śladów ingerencji konserwatorskich) pozwalała często na odtworzenie najważniejszych etapów ich historii materialnej. Meble te traktowano więc jako źródło wiedzy o złożonych relacjach między nimi a ludźmi (twórcami, użytkownikami, osobami, które podejmowały się napraw lub prac restauratorskich). - ze wstępu.