Etyka zawodów prawniczych stanowi stanowi efekt wykładu, który z inicjatywy Studenckiego Stowarzyszenia Etyki Prawniczej jest od roku akademickiego 2003/2004 prowadzony na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Zapraszani są wykładowcy reprezentujący wiele zawodów, odmienne doświadczenia i inne spojrzenie także na te same kwestie reprezentujący, poza akademickim, różne prawnicze środowiska zawodowe. Wiele z tych wykładów, dotyczących przede wszystkim zagadnień etyki zawodowej prawników tu i teraz, tało się podstawą poszczególnych partii książki, stanowiącej w rezultacie dzieło zbiorowe. Złożony tytuł opracowania wynika z tego, że w polskiej tradycji prawnej i prawniczej występują poczynając od najstarszych zawodów prawniczych, w szczególności adwokatów i notariuszy normy, zarówno ściśle prawne, jak i deontologiczne, należytego (co znaczy przede wszystkim etycznego) wykonywania poszczególnych zawodów, określonych w konstytucji jako zawody zaufania publicznego. Normy te mają zarazem wiele wspólnych treści. Zasady etyki dotyczą nie tylko poszczególnych prawników, ale i firmy, poprzez które prawnicy wykonują swój zawód; kancelaria adwokacko-radcowska musi stosować zarazem reguły deontologii adwokackiej i deontologii radcowskiej. Oznacza to, że także u nas, a nie tylko w krajach anglosaskich, gdzie istnieje zasadniczo jednolity zawód prawnika i jednolita etyka tego zawodu, mająca za sobą najstarszą i najsilniejszą tradycję należy mówić o etyce prawniczej w rozumieniu deontologii osób wykonujących zawody prawnicze czy, szerzej, zawodowo stosujących, ale też i tworzących prawo, jak również formujących studentów prawa jako przyszłych prawników